umutsuzluğa yer yok dehlizlerimde
ne de olsa ben her güzel ağacı yanlışlarıma benzetiyorum
ona sıkı sıkı sarılıp ömründen ömür alıyorum
durup durup ayırıyorum gökyüzündeki yıldızları
bir yer tasarlıyorum
sonsuzlukta
gölgesinde serinleyen ben
çamurla karışmış ayaklarımla
gömemedim kendine bakan yüreğimi
gidip döndüm öğrendim
nergis kokularının olduğu yerlerden
uzaktan geçen gemilerde kim var diye
düşlüyor buluyorum gözlerimi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder