Adam

Bu ne korkaklık! 

Aymazlarla dost olan adam

Hani bir fırt çektiğin sigarandaki duman

Bıçağının bileklerine emaneti 

Bir yüktür yaşamak bu fıtratta

Anlamasan da 

Kırmamak lazım hayatı değil mi?

Uzakları yakın eden bir toplumun vechi

Gidiliyor ama varılamıyor

Mevsimlerde ve hava durumlarında

Küresel ısınma görünmüyor

Kalbindeki soğumayı es geçersek

Kantarın ucundaki adamda korkuyor bu durağanlıktan

Ya ne olacak? Diye soruyor saat başı kalfasına

Kalfa bu,

Bilseydi kalfa kalmazdı

Tüm bu sorulara akıl erseydi

İnsanda kafa kalmazdı

Gecenin bir büyüsü var

Bunu biliyor olmalı fahişeler ve taksiciler

Sararan yüzler endişe içinde

Hayran ve korkak bakıyor adam 

Ne yapmalı, nasıl yapmalı? Diye soruyor kendine

Söz geçiremiyor kendine bildiği şeylerle. 

Söz bitiyor

Adam kalıyor

Adam kalakalıyor

Yaprak

Kımıldamıyor.

Bıçak

Selam söyledim işte selamlaşamadığıma

Uykumu böldüm ve sevdim

Saat tam üçü gösterirken

Terledim, terim katıştı uyuşukluğuma

Bereketli gecelerden geçtim

Sobaların alevlerinden ve tek kişilik kanepelerden de

İpeklerin kozasından

Hanların kapısından da.

Yumrulardan şifa diledim

Saleplerden ve ıhlamurlardan

Allah'a havale ettim ve gittim

Saat tam üçü gösterirken

Sayıkladım saydıklarımı

Korktum, tüylerim diken kaygılarıma

Ertesi gün dedi şeytan

Kork işte yarından

Bu olmuyor böyle besbelli

Kork!

Umudunu kesenlerden ve umut kesilenlerden de.

Bir Kıyamet Alameti Olarak Ben

Sevdim toprağımı seçmeden

Nalburlar doğurdu şehirlerimi

At arabaları ve yularlar

Takıldı peşime

Her şeyden biraz biraz okudum

Azca dirildim

Zamanı tanrı yaşar dedi atalarım

İnsanlar

İnsanlar ölmek için doğar

Aşıma acılar doğradılar

Haklı bir isyanın gebeliğindekiler

Ben toprağıma iman ettim

Kahve kokusuna ve portakal çiçeklerine

Biraz ekmeğe semirdim kuru

Heybemde çokça hayaller

Üstte mavi gök dediler, altta yağız yer

Yaratıldım çamurdan bir ikindi vakti

Üzülmek isyandandır

Kalbe yaramaz

Akşam üstü yürüyüşleri

Ve batışı güneşin oysa

Hatırlatır nefes almayı derin

Bir uykudan uyanır

Mavi gökte yere çalınır

Şehirler de katışır birbiriyle

Zaman dediğinde saatlerde şaşar

Tahtalarda Yakarış

Tahtalara oturmuşuz üşümeyen günlerde

Yanına bir benzemez gibi sığınmışım

Şaşkınlıkla izlerken olan biteni
Filizlerde ismin dirilmiş

-Bu bir mucize-

Kabuklarım bağlanmış sonra

İçi dolmuş, dolmuş ve boşalmış birden

Gizliden gizliye söylemeyi unutmuşum

Yıllar oldu kendimde seni saklamışım

İnsansızlık insaf etmiyor

Hep o insanı ararken

Sen oysa insanlardan bir insandın

Bir nisanda

Yakararak dualar ediyordum

“Nolur” demekle başlıyordu her şey

"Olmuyormuş" dediğinde bitiyor

Olmazmış bunu söylemeyi unutmuşum

Yıllar oldu kendimde seni saklamışım

Olası Bir Dünya Gününe Yakarış

Kalbi kırıklar burada

Maviyi sevenler ve yeşil giyinenler de

Elini zeytinyağlı sabunla yıkayanlar ve namazdan önce abdest alanlar da

Allaha inananlarda burada

Şeytana sövenlerde

Şehirler korkuyor ikindilerde ve iş çıkışlarında

Yorulanlar ve özleyenler

Baharı yaşamaya çalışıyor

Artık rengi solmuş fotoğraflarda

-Dijital çağda fotoğraflar solmasa da-

Hayata tutunan bir iki papatya

İşe koyuluyor güneşle

Caddeler ve sokaklar daha çok parke taşı ve daha az insan

Yollar endişeli

Allahı bilir ve tanırlar

İddia kuponlarını ve at yarışlarını da

Günahı ve sevabı da bilirler

Rakıyla rokanın anlamsız kafiyesini de

Herkes her şeyi çok anlarken

Bir derin nefes alıp vermekten mahkum

Tutsak olunmuş işte inandıklarına

Tükenmez kalem son kullanımda

Kağıt denilen sanki son kalan papirüs

Katlanılan bir çağ bu

Yaşamaktan çok

Beklenilen

Gökte yalandan bir renk çemberi

Astroitler ve dünyayı teğet geçenler

Küçüklüğüne dalalet insanın

İşaretler içinden bir fişek

Sabırsızlanıyor

Tütün saranlar

Allah’a dua edenler

Bir Bahar Rapsodisi ve Unutmamazlık Üzerine

Kulaklarımda eski bir tını

Bir anıdan geriye kalan

Sıkılmış bir halim vardı oysa

Biraz yorgun ve memur

Dedikodularla işim olmazdı

Çünkü benzemezdi yüzün eskimeyenlere

Yüzün diyorum

o ne ihtişamlı coğrafya

Şimdi bahar ve papatyalar

Bir bukle gül kokusu ve yanılmalar

Postalanmamış mektuplara ekleşip

Kuytularda kaldı şimdi ihtiraslar

Ama bir sevinç sebebidir her ne olursa olsun

Kapının ansızın vurulması yalnızlığa

Kısadır ömür ve kelebekler

Bunu öğrendik hayattan anca

Hatırladıklarımız arasından.