Ne güzel fırsat değil mi günah çıkartmak? Gidiyorsun başka
birine anlatıyorsun ve görece günahlarından kurtuluyorsun. Oysa böyle mi bizde,
tüm iş kişinin kendisine bırakılmış. Tüm iknaların tek bir odak noktası var,
tüm ihtimaller yalnız bir ihtimale çıkıyor: insanın kendisine.
Birçok günahın ana öğesi olan insan ise kendiyle yüzleşirken
bir türlü yüzsüzlük yapamıyor. Ah ne aptalmışım dediği her seferinde “ama o
zaman…” diye devam ediyor sözlere. İnsan en çok da kendisine bir şey söyletmek
istemiyor. Yalan değil bence, dünya her insanın kendi etrafında dönüyor. Dünya
yuvarlak mı, dünya düz mü, dünya yalan mı, dünya geçici bir heves mi bilmeye
fırsat bırakmadan kendini kaybediyorsun. Kaybettikçe bulmak istemiyor,
istemedikçe de kendine gelemiyorsun. Kendine gelmek yani kendinden
uzaklaştıktan sonra, başka biri olduktan sonra yeniden özlediğin yere dönmek.
En çok kimi mi özlüyorsun? Sanırım kendimi. Ondaki beni, şundaki beni, başka
bir şeydeki beni. Bu bencillik sarmalından hiç kurtulamayacağım sanırım.
Kurtulan var mı, varsa bir çıkış yolu sorup dönüceğim.
Kalemin insana küstüğü, kitabın insana küstüğü, insanın
kendine küstüğü de oluyor hayatta. Bir tükenmişlik sendromunun tam ortasında
buluyor kendini zamanla. Direnmek ve tırmanmak tamam ama ne için direniyorum,
ne için tırmanacağım deyip tırmanmayı anlamsız hala getirdiğin an ne anlam
ifade ediyor ki tırmanmak. Bir keresinde kendimi şair sanmıştım. Birisi bana “şairimsi”
diye seslenmişti. Hayır kırılmamıştım sadece gerçek dışı şeyler kırabilir beni.
Şair oysa, şiir yazan demekti. Şiir yazan yani alt alta kelimeleri sıralayan.
Sığı var derini var, iyisi var kötüsü var, anlamlısı var anlamsızı var ve tüm
bunlar varken yani aynı anda hem sığ, hem kötü hem de anlamsız olabilecekken ne
için “şairimsi” denmiştim merak ettim hepsi o kadar. Şimdi merak da etmiyorum. Ne
kötü değil mi merak duygusunun körelmesi? Merak önemsizleşirse mana kaybolur,
mana kaybolursa hedef kaybolur ve her şeye sıfırdan başlamak gerekir. Yani bir
mana inşaa etmekten. Yeniden inşaaya hazır mıyım? Allah bilir.
