Aklım…Hala çok dağınık, toplanacak gibi de durmuyor. Bırakayım dağınık mı kalsın yoksa bir yerden başlamalı mı bende bilmiyorum. Aslında bilebilir de, ama çok dağınık, o kadar dağınık ki bir şey yapma isteğimi benden çalıyor. İnsanın ümidini kırıcı bir dağınıklık bu. Planlar planlar, yapılması gerekenler ve ertelenenler. Ben iyi bir adam mıyım bilmiyorum, belki adam bile değilim. Ertelenmeden yapılmış bir mumum yakılmayı bekleyen. Elbet kendim yakacak değilim ya. Üşenmek, üşenmek, elinin uzanabileceği yerlere elini uzatmaktan imtina etmek. Neyse toparlanır inşallah. Ne de olsa dünya burası. Dağınıklar toparlanır, toparlanmışlar dağılır. Her şey olması gerektiği gibi olur(biz öyle olması gerektiğini düşünmesek bile)
