elinden kalemi alınmış
ödevi olan bir
öğrencinin kalbi gibiydi
varoluş
işte öyle bir acımsı lezzet
dilin taa gerilerinde
yutkunulan her damla zehir
bir yaşam sunuyordu
kendiliğine terkedilmiş
yazık sana diyordu bir yanı
bulutsu gözlerde
sağanak
bir tutum göz yaşı
umutsuzluğa derilmiş
