“Eğer şükrederseniz nimetlerimi arttıracağım” İbrahim/7
İçimde yaşayan yabancılarla tanıştığım bir yılı daha geride
bırakıyorum. Kendi hayat filmimde neler olacak gerçekten meraklı bir şekilde
takipteyim. Nasıl ki aynı anne babadan bir sürü birbirine benzemeyen çocuklar
viladet etmekteyse, içimizdeki iyi ve kötüden de birçok bize benzemeyen ama biz
olan durumlar/kişiler neşet etmektedir. Sıyrıldığımız gerçeklikler hayata dair
tutumumuzu kuvvetlendiriyor. Hayata karşı direnç göstermek hepimiz için bir
hedef gibi gösterilmeye dursun akıntıyla beraber yüzmenin lezzetini kaçıranlar
neyi kaçırdığının farkında değiller. 37 yılı bitiren bir adam(ne denir ki bu
yaştaki birine) ve saçlarındaki ak sayısının neredeyse karaları geçeceği yaşların
merdiveninde sürüklenen biri için ne güzel geçiyor günler diyebildiğim için bir
kez daha şükürler içindeyim. Her yaşımda yüklerimden birini bırakıyorum.
Sanırım 36 yaşımda maddiyata dair yükleri bıraktım. Maddiyatın
büyüğünde/çoğunda gözüm olmadığı gibi bir merakım dahi olmaz oldu. Çünkü her şey
merak etmekle başlar. Ben artık onun ne olduğu konusunda bir merak sahibi bile
değilim. Belki de görece varlıklı olan ve ömrü boyunca maddiyattan başka bir
şey konuşmayan ama yine de kaybı benim için çok önemli olan dayımın ilk önce
yaşadığı durum ve akabindeki vefatı beni bu yönde olgunlaştırdı. Gerçi her
yaşta kalender biriydim(Bu kalender mevzusu da çok eskidir, başka şeyleri hep
hatırlatıyor ya neyse) ama bu yaşta bu kadar erken bu duygulara sahip
olabileceğimi bilmiyordum. Sanırım şükrettikçe nimetlerim arttırılıyor. Bir
kere de buna şükredeyim. Allah beni ve kimseyi kaldırması zor şeylerle imtihan
etmesin. O zaman son söz:
Ben ol hayrân-ı aşkam kim yitirdim akl u
idrâki
Ne âlemden haberdâram ne kendimden hayâlim
var
Taşlıcalı Yahyâ
