Yusuf

Yusuf'un sözleri toprak

Yusuf'un bal damlıyor ağzından

Yusuf öfkeleniyor ara sıra

Yusuf damlıyor karın ağrılarına

Yusuf söyleyemiyor gerçekleri

Yusuf kurtaramıyor kendini kuyudan

Yusuf'un kimlik kartı da kaybolmuş

Yusuf ekmeğini taştan çıkartıyor

Yusuf kalbini taşıyor elleriyle

Yusuf revolveri güvenliksiz taşıyor

Yusuf az uyuyor

Yusuf toto oynuyor 

Yusuf minibüsteki insanları sevmiyor

Yusuf arkeolojiye de meraklı

Yusuf ölümlerden şarkı beğeniyor kendine

Yusuf bir umut var bir umut yok

Yusuf'ta bir namlu, namlunun ucunda bir serçe var

Yusuf müptela kahveye

Yusuf mars etmeyi de seviyor tavlada

Yusuf izliyor kargayı

Yusuf kardeşlerini öldürmüş

Yusuf kapatmış kuyuyu 9 takside

Yusuf Yusuf olalı böyle işkence görmemiş.

Sığla

Dergimiz Muğla'dan tüm Türkiye'ye sesleniyor. Çeşitli arkadaşlarla bir çok konuda yazıyoruz. Her ay ilginç konularla belki de artık okunmayan edebiyat dergilerinin nostaljisini yaşatmaya çalışıyoruz. Belki de eskiye özlem duyduğumuz için kendimizi böyle kandırıyoruz. Ama her ne olursa olsun içinde "emek" olan her iş özeldir. Özel olanlarla özel yaşayabilmek adına tüm mücadelemiz. Yoksa her şey gecici Allah Baki.
 

Özlem

Özlem insanın kendiliğidir. İçinde bulunduğu mekandan ve insanlardan bağımsızdır. Coğrafya ve tarih fark etmeksizin içinde yaşanılandır. Azca unutulan, çokça hatırlanandır. Özlem insanın ruhunun en iyi arkadaşıdır. Bu bazen huysuzluk yapan bir arkadaş olsa bile. İnsanı bu duyguya iten nedir peki? Bu duygu aslında, beynimizin bizim yerimize paralel evrende yaşadığı bir hayat ile mevcut hayat arasındaki uyumsuzluktan kaynaklanır. Mevcut ile olması istenen arasındaki uyumsuzluk bize özlem olarak geri dönüyor yani. Bu paralellik gerçekle arasında ne kadar mesafe bırakırsa özlemin ağırlığı o denli artmaktadır. Gerçeğe yaklaşan her zihinse bu durumu katlanılabilir kılacaktır. Bir diğer etki tabi ki Gestalt Psikolojinin bize anlattığı şey. Yani eksik parçaları zihnimize göre tamamlıyoruz. Yani beyin aslında bildikleri üstünden sürprize yer vermeyecek tahminlerde bulunarak eksik parçaları tamamlıyor.  Umduğumuz aslında gerçeği tam olarak karşılamayabilir bu bakımdan. Eninde sonunda öngördüklerimiz geçmiş yaşantılarımızın kölesidir. Ne de olsa umut, beklentinin köpeğidir.

Benim sesimden Muğla...

 

Yorgun

 

Aylaklığım yorgun düşmüş

Çıkamıyor huzuruna

Ne nümayiş kalmış zihnimde ne temaşa

Yalnız bir uyku, derin bir uyku istiyor

Tevatür diyorlar

Vuslat nedir bilmiyorlar

Ben bu yolda yalın ayaklarımla çokça yürüdüm

Islandı gençliğim

Eylül yağmurlarında