Baharı Hatırlamak

Kaldır at beni yağmurlara
Beni kaldır at yağmurlarına
Ezberlediğim şiirleri unuttur hadi
Kendi bildiklerini de unut
Unutmaya en çok ihtiyacım olan çıkmaz sokaklarım da sen varken
Yumuşak teninde dolaşan ellerimi de unut
Her şeyi en baştan öğret
En çokta gülümsemeyi
Bir çocuğun gülümseyi öğrettiği gibi babasına
Bir ikindi çayında gülümsediğin gibi bana
Mevsimleri de öğret en baştan
En çokta baharı yeniden
Hani papatyaları, portakal çiçekleri, çimen kokuları olanı
Nazlanmalarına da kat bir buket yap hadi
Aşıla şu yozlaşmış kalbimi
Buda artık kurumuş dallarımı.

Yorgun

Yorulmak

Şimdi bir gözü kapalı aşığın oyuncağı olmuş

-Artık aşkın tek gözü kör bu devirde-

Hayallere çiçeklerle bulanmış bir tefekkür

Bilmem kimin durağı olmuş

Hani bir hayal kurmuştu bir keresinde

Nilüfer havuzları olacaktı evinde

Portakal çiçekleri ve şiir kitapları

Hafif esen meltem ve ona katışan kahve kokusu

Hem de bir sonbahar vakti

Olacaktı işte, varlık mutlu ediyordu ne de olsa insanı

Bense

Şerhimi koyuyordum bu hülyalara

Biliyorum çünkü, yorulmak

Şimdi bir mevsimi çıkarmaktı hayatından

-Mesela ilkbaharı-

Perhize bırakıp, utanmaktı tadından

Aslına bakarsan fena fikir değildi nilüfer havuzları

Değişecek suyu ve kaderi vardı

Değişecek hayali ve hayatı

Şimdiyse

Havuz kuru

Hayal kuru

Hayat kuru

Yorulmaksa tıpkı bir şehir ismi.

Halep ve Beyrut

Seviyordum sevmesine de, kurşunun deldiği yerlerimi

Yaraları saralım demişler, baygın bir haldeydim

Yaralarını seviyor musun bile demediler

Kalbim Halep’ken

Ruhum Beyrut gecelerini arzularken

Şimdi aşkın sırası mı dedi Nizar

Sırayla olsa keşke dedim

Sıram gelse ve savsam her ne yükse üstümdeki

Çeksem ağırlığını köfenin

Çeksem çamurlu alçaklardan çizmelerimi

Alnım terliyken eritsem şu bahçemin camlarını

Zulüm değil mi zaten bunca aymazlık mahalleye

Söze geldi mi, sular yetmiyor sevgime

Seller sığmıyor şişeme

Ben sellerin sahibine

Suların sahibine

Şişenin sahibine

Halep’in ve Beyrut’un sahibine

Ahvalim açtım

Gerisi mukadderat

Yusuf ve ben

Hangi araya sıkışsa şu bizim kızlar
Yusuf'un iffetinden bahsederler
Züleyha güzeldi belki güzel olmasına
Ama
Evliydi, yaşça büyüktü ve Yusuf'u zindandan çıkaranın sevdiğiydi
Şimdi söyle bana
bu bir iffet miydi yoksa kendine özgürlük verene
Sadakat mi?
Oysa sen bizim kız
Gençsin, güzelsin ve kimseye sadık olmamı gerektirmeyecek kadar
Uzaksın
Şimdi tekrar fısılda bana
Hiç bir mi benimle imtihanı Yusuf'un