Yol

Uzakları düşünerek geçti yalnız günlerim

Yağmurlardan gençti gözyaşlarım

Geceleri bitirdim doğmayacak mı dediğim güneşle

Suları kadehimde susturdum

Gözlerim puslu ve kadere küs

Solsa da ellerim zemheri soğuğunda

Haykıracağım yitik yanlarımı

Sessizliği taşımak çok ağır geliyor omuzlarıma

Yine de bir ucunda gülümseme var yarınların

Bildiğimse kendime çıkan yokuşlar

Yolun sonunda bir kapı gülümsediğim